Het ziet er uit alsof er een witte deken over het land getrokken is. De sneeuw heeft de afgelopen avond en nacht een mooi winterlandschap veroorzaakt. Op zich niet de ideale omstandigheden om op karper te vissen. Echter de warmwateruitlaat bij de fabriek trekt in de winter altijd veel vis. Hier ligt dan ook geen ijs, en de warmte stijgt in vage wolken van het water op. De zon schijnt hier half flauw doorheen, wat een mooi lichtspektakel geeft. Prachtig om ook in deze tijd van het jaar aan de waterkant te zijn.
Een voorzichtige voorcampagne in de hoek van dit water heeft hopelijk de karper geattendeerd op een makkelijke voedselbron. Het water is hier net dieper en ook het natuurlijke vuil hoopt hier makkelijk op door de stroming van de uitlaat. Gewoonlijk kan je hier de vis verwachten. Echter deze nacht zijn de beetmelders stil gebleven. Met lichte tegenzin sta ik op van de stretcher. De kou komt snel de slaapzak binnen als deze wordt opengeklapt. Snel de schoenen aan om warme voeten te houden. Dan even bij de hengels kijken of deze nog scherp liggen. Knarsend wordt de sneeuw onder de schoenen platgedrukt. Blijkbaar hebben enkele eenden de restjes voer opgepakt tijdens de nachtelijke uren. Veel verschillende sporen van eenden-voetjes komen en gaan van de stek.
Bij de hengels aangekomen, lijkt alles nog scherp te liggen. Met een kleine vergeten tacklebox tegen de steun kan ik deze verrast nog uit de sneeuw trekken. Dat scheelt weer een bezoekje aan de hengelsport winkel om deze weer aan te vullen. Enkel wat drijfvuil op de lijn vraagt aandacht. Met het oppakken van de hengel wordt de vislijn zachtjes door het water getrokken om het stuk plastic van de vislijn te krijgen. Eigenlijk lijkt de plastic zak wel veel tegengewicht te geven. Het lukt niet om de vislijn vrij te krijgen. Eerder het omgekeerde. De plastic zak gaat zelf tegen de stroom in. Het duurt een enkele seconde voordat ik door heb dat er zojuist een vis het lood heeft opgetild en langzaam van de stek afzwemt. Toch een aanbeet! Met een log gewicht probeert de karper vergeefs om te ontsnappen. Het koude lichaam geeft het relatief snel op, en een dikke schub kan over het netkoord getrokken worden. In fantastische winterkleuren kan deze vereeuwigd worden op de gevoelige plaat.